Name. Ew ji hundir, ji od rûniştinê name tîne û bi hêdîka wê vedike. Bîhneke xweş. Bîhna wê! Kaxizeke spî û li serê çend rêz. Bi tirkî. Bi tîpên erebî. Destnivîsa wê! "Te çi dil heye, Xezala ber dilê min?" Destpêka namê, wekî her carê, "Memduh Abi..." Yanê Kek Memduh. Di nama taybetî û şexsî de jî Kek Memduh. Piştî nasîna bedenan jî, dîsan, Kek Memduh. Çima?
"Li min bibihureku ez weha vê namê dinivîsim û wekî dizekê, têm û di bin deriyê te re diavêjim hundir. Lê belê, herwekî tu jî dibînî, me zêde wext nabe ku em bi tenê bimînin û bi hev re bipeyivin. Ez dil dikim, pir û pir dil dikimku bi te re rûnim û bi saetan, bi rojan bipeyivim. Lê nabe.
Ji: Siya Evînê - Mehmed Uzun
rûpel 129
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder