Îrfan Amîda

'Berê ji dengê xwe dimire mirov, berê deng bi mirinê qayil dibe, ku ne ji nişkê ve di derîyê jiyanê re têkeve hundir û xwe li hemû giyanê mirov bipêçe. Berê deng diderizîne û di derzê re xwe bera gewriyê dide, girêka xwe pev dixe. Dûre ji awîrên xwe dimirê mirov. Dişkîne awiran û di keviyên riziyayî de ên çav re, di nav mijangên westiyayî re difiridîne nav qermîçokên rû, xwe li gwînê pûçbûyî dipêçe û hemû giyan bi mirinê qayil dibe.''

Îrfan Amîda
Ji:Pêşengeha Sûretan, weşanên LÎS r:7